Drs. P wordt op 24 augustus 1919 als Heinz Hermann Polzer geboren in Thun (Zwitserland), als jongste zoon van de Oostenrijkse filoloog Dr. Hermann Polzer (1879-1945) en de Nederlandse Lili van Kol (1886-1962). Na de scheiding van zijn ouders in 1922 emigreert Heinz Polzer samen met zijn oudere zus en moeder naar Nederland, waar zijn moeder hertrouwt met een welgestelde ingenieur van Rijkswaterstaat. Zijn jeugd en schooltijd brengt Polzer door in Utrecht, Velp en Arnhem.

Heinz Polzer gaat economie studeren aan de Economische Hogeschool in Rotterdam, waar hij lid wordt van het studentcorps. Hij assisteert bij de bluswerkzaamheden na het verwoestende bombardement van 14 mei 1940. Op de sociëteit vermaakt hij zijn medestudenten met eigen liedteksten, doorgaans op bestaande muziek.

Onder het pseudoniem Tante Pollie schrijft Heinz Polzer bij wijze van studentikoze verzetsdaad een verhaaltje over de belhamels Dolf en Ben (resp. Hitler en Mussolini) die van Oom Sam de veldwachter (Amerika) op hun donder krijgen. Het komt hem op vier maanden celstraf in het ‘Oranjehotel’ in Scheveningen te staan, later met twee maanden verlengd vanwege het tekenen van een kaartspel met Mussolini en Hitler als jokers.

Na zijn vrijlating vertrekt Polzer naar zijn geboorteland, waar hij dient bij de geneeskundige troepen van het neutrale Zwitserse leger.

Polzer komt als Rode-Kruisvrijwilliger aan in het reeds bevrijde Parijs, waar hij als pianist (onder de naam Henry van Kol, omdat zijn eigen naam te Duits klinkt) optreedt voor de Amerikaanse militairen. Ook werkt hij enige tijd bij de Geallieerde Censuur. Zijn Parijse belevenissen zal hij later beschrijven in Souvenir de Paris (1996, heruitgegeven in 2009).

Als afgestudeerd bedrijfseconoom werkt Polzer als redacteur bij Winkler Prins en copywriter voor het reclamebureau Lintas in Schiedam. Hij schrijft zijn eerste artikelen en verzen, onder meer voor het satirische maandblad Mandril. Op lustra van het Rotterdamsch Studenten Corps treedt hij op met oude en nieuwe nummers.

Heinz Polzer wordt als copywriter uitgezonden naar Jakarta. Zijn herinneringen aan deze reclametijd in de tropen stelt hij later te boek in Nieuw! Reclame in de Gordel van Smaragd (1978). Vanuit Indonesië maakt hij lange reizen door Azië en de beide Amerika’s. Ook vult hij zijn repertoire aan met liedjes die hij schrijft voor de cabaretavonden in sociëteit De Harmonie. In eigen beheer verschijnen de eerste EP’s met nummers van Polzer.

Na zijn terugkeer naar Nederland wordt Polzer door oud-reclamecollega Willem Duys aangespoord om zich volledig toe te leggen op het schrijven. Duys bedenkt eveneens het pseudoniem waaronder Polzer zich ruim 50 jaar zal blijven manifesteren: Drs. P . Onder deze naam sporadisch in het openbaar op, onder andere als gast in de theatershows van Ramses Shaffy. Onder het pseudoniem Geo Staad verschijnen verhalen van zijn hand in verschillende tijdschriften, en boeken als Des Vondelings Wraak.

Met een optreden in het televisieprogramma van Willem Duys beleeft Drs. P zijn nationale doorbraak. Het is het begin van een lange reeks LP’s, televisiespecials en optredens. Zijn populariteit ontleent Drs. P aan de combinatie van zijn keurige uiterlijk, kenmerkende stemgeluid, zijn plechtig-droogkomische zang- en verteltrant en bovenal de ongekende taalvaardigheid en ironische humor die hij in zijn nummers verwerkt.

Naast zijn eigen optredens maakt Drs. P naam als tekstleverancier voor artiesten als Adèle Bloemendaal, Hetty Blok en Gerard Cox. Hij vormt een inspiratiebron voor het literaire cabaret dat in de jaren 60 en 70 opgeld doet, en speelt mee in een aantal groots opgezette televisieshows rond zijn persoon. Ook werkt Drs. P mee aan diverse thematische radioprogramma’s van de NCRV, waarvoor hij een hele reeks later klassiek geworden nummers schrijft.

Drs. P scoort zijn eerste Top-40 hit met Veerpont (in de volksmond Heen en Weer) en een jaar later zijn tweede met Dodenrit (beter bekend als De Troïka). Polzer vertolkt deze nummers o.a. in Op Losse Groeven en TopPop. Deze nummers duiken decennia later nog altijd op in de jaarlijkse Top-2000 van Radio 2.

Buiten zijn carrière als artiest en medewerker aan diverse radio- en televisieprogramma’s ontwikkelt Drs. P zich tot groot theoreticus van het lichte vers. Hij legt zich toe op het beoefenen van bestaande versvormen, maar ontwikkelt ook nieuwe schema’s, zoals het ollekebolleke, het onzijn en de balladette. In dit kader vormt hij jarenlang samen met Ivo de Wijs ‘Het Rijmschap’, en is hij een inspiratiebron voor een jongere generatie tekstdichters.

In 1987 bereikt het lied Knolraap en Lof, Schorseneren en Prei de tipparade. Het werk van Drs. P en het light verse in het algemeen wordt ook in literaire kring steeds serieuzer genomen. Bloemlezingen van zowel zijn liedteksten als zijn verzen verschijnen in 1986, en hetzelfde jaar ontvangt Heinz Polzer de Kees Stip-prijs en de Cestoda-prijs voor zijn wapenfeiten op verskundig terrein. In 1991 krijgt hij de Gouden Harp, een jaar later gevolgd door een Edison voor het verzamelalbum Drs. P compilé sur CD. Op 77-jarige leeftijd stopt Drs. P in 1996 definitief met zijn zangoptredens.

Na het beëindigen van zijn carrière als uitvoerend artiest krijgt Drs. P in 1997 als eerste de Blijvend Applaus Prijs voor oud-podiumkunstenaars uitgereikt. Meerdere (oeuvre-)prijzen volgen, zoals de Tollensprijs in 2000. Drs. P blijft anderzijds zeer actief als schrijver en levert, al dan niet in samenwerking met een co-auteur, vrijwel elk jaar een of meerdere titels af. Tussen 1999 en 2005 verschijnen diverse bloemlezingen van zijn magnum opus in de vorm van liedteksten (Tante Constance & Tante Mathilde), verzen (Toenemend Feestgedruis) en proza (Heinde en Verre), in 2006 gevolgd door de documentaire Niet van talent gespeend… over zijn leven en werk. De 90ste verjaardag van Heinz Polzer in 2009 wordt luister bijgezet met een openluchtconcert in het Vondelpark. In 2012 wordt het 8 CD’s tellende muzikale overzichtswerk Drs. P Compilé Complé gepresenteerd in De Kleine Komedie, waar een keur aan artiesten klassieke nummers van Drs. P ten gehore brengen. De dan bijna 93-jarige Heinz Polzer is zichtbaar genietend aanwezig en spreekt een uitvoerig dankwoord uit. Aan het eind van de avond ontvangt hij de Frans Banninck Cocq-penning van de stad Amsterdam.

Na de verschijning van zijn laatste solopublicatie, de ollekebollekebundel Jongste Ontdekkingen, trekt Drs. P zich in het najaar van 2013 terug uit de openbaarheid. Na een periode van afnemende gezondheid overlijdt Heinz Hermann Polzer op 13 juni 2015 in Amsterdam, ruim twee maanden voor zijn 96ste verjaardag.