VAN ONZEN VOORZITTER
tekening Waldemar Post
In deze herfstaflevering van onze nieuwsbrief en website staan wij even stil bij het onmogelijke rijmwoord ‘herfst’, al even onmogelijk als de beruchte niet-rijmwoorden ‘twaalf’ en ‘nieuws’. Eli Asser had al in 1971 een flauwe poging gedaan:
’t Is herfst – Ik sterf… st!
Maar zes jaar later overtrof Drs. P hem in het lied ‘Winter’ op de lp De stille Odyssee met het volgende kwatrijn:
De buren waren grimmig, zijn ouders diep gegriefd
En onder zijn collega’s was hij ook al niet geliefd
De oude juffrouw Zomer, baas Voorjaar, meester Herfst
Ze riepen driewerf schande, juffrouw Zomer het driewerfst
Al eerder kondigden wij het aan: in het jubeljaar 2025 herdenken we de tienjarige overlijdensdag van Heinz Polzer met de herneming van het succesvolle hommage-programma Rock mee met Drs. P! Inmiddels zijn de volgende voorstellingen geboekt:
| Maandag 26 mei: | Floralis Theater in Lisse |
| Donderdag 29 mei: | Theater aan de Schie in Schiedam |
| Vrijdag 30 mei: | De Oostkerk in Middelburg |
| Vrijdag 6 juni: | Zaantheater in Zaandam |
| Zaterdag 14 juni: | Oude Luxor in Rotterdam |
| Zondag 15 juni: | De Kleine Komedie in Amsterdam – alleen nog matinee, de avondvoorstelling is al uitverkocht! |
De kaartverkoop is begonnen, boek snel uw kaartje om straks teleurstelling te voorkomen!
Vic van de Reijt
DOCTORANDUS’ PIANO
Onlangs zond bestuurslid Paul Ilegems ons een foto van Drs. P gezeten aan de piano die bij hem thuis stond. Er bestaan maar weinig afbeeldingen van dat instrument – een ervan staat overigens op het omslag van Zing en speel mee met Drs. P. Paul was erdoor geïntrigeerd: ‘Het is een eigenaardig en ouderwets model dat iets kerkelijks, iets pastoorachtigs heeft. Er is een stiltepedaal in het midden. Zulke pedalen kwamen op rond de Eerste Wereldoorlog. Verder weet ik er niets over.’
VROLIJKE GEBOORTEDAGVIERING
Bij het eenentwintigste lustrum van het fenomeen Heinz Polzer had zich weer een schare vrienden en bewonderaars verzameld op het Drs. P-Plein in Amsterdam. De lucht was bewolkt en dreigend – er was dan ook een noodplan opgesteld – maar het bleef droog tot het laatste van de vele muzikale optredens verklonken was. Kennelijk heeft de doctorandus fans in de hoogste kringen.
Beeld: Martin Pluimers, die welwillend het fotomateriaal bij dit artikel ter beschikking stelde.
Maar liefst een uur lang werd er lustig gespeeld en gezongen. De muzikale en logistieke leiding was in handen van toetsenist Hans Steijger. Het Oudekerksplein was oorgetuige van een groot aantal Drs. P-hits, maar er waren ook wat minder bekende parels als ‘Elfstedentocht’, ‘Scheepvaartberichten’ en ‘Het land is moe’ te beluisteren. Ivo de Wijs stelde op zijn gebruikelijke ontspannen wijze de zangers en muzikanten aan het publiek voor.
Lees meer
ECHTELIJKE ATTENTIES OP RIJM
Door Jaap Bakker
Jongstleden juli kondigden we de verschijning aan van het nieuwste postume P-boek: De hartelijke poezen van Drs. P. Deze uitgave van Nijgh & Van Ditmar, samengesteld door Michèl de Jong, is sinds kort verkrijgbaar. Het is een bloemlezing van versjes die de doctorandus schreef op de achterzijde van kaarten met poezenafbeeldingen, geadresseerd aan zijn vrouw Mieke.
Het is een heel aantrekkelijk boekje geworden, in full colour en met een harde kaft. Dankzij het oblongformaat kunnen op één pagina het plaatje en het bijbehorende gedicht naast elkaar worden afgedrukt.
De foto’s en tekeningen zijn vaak origineel en verrassend. Sommige zijn vreselijk zoetsappig, maar daar zal de ware poezenminnaar niet over mauwen. De light verse-liefhebber komt maar matig aan zijn trekken; veel versjes eindigen wat zouteloos. Drs. P heeft wel vaker curieuze ansichtkaarten van dichterlijk commentaar voorzien, vooral in de vorm van ollekebollekes – en dat waren ook zelden dijenkletsers. Kennelijk kost het al zoveel creativiteit om het vers te laten passen bij het plaatje, dat er geen dichterlijke energie meer overblijft voor een goede pointe.
Toch biedt het poezenboek aangename lectuur. Drs. P heeft een aantrekkelijke versvorm gekozen: het kwintijn. Dat is een vijfregelig gedicht met het rijmschema abaab (a vrouwelijk, b mannelijk): een welluidende structuur met voldoende ruimte voor de uitwerking van een gedachte. En zo komen er toch nog aardig wat geslaagde puntdichten tot stand.
Lees meer
UNIEKE P-NUMMERS IN PODCASTSERIE ‘DE ROB TOUBER SOUND’
Rob Touber was een televisieregisseur en platenproducer die in de jaren ’60 en ’70 tal van groots opgezette liedjesprogramma’s maakte met de beste vertolkers en tekstschrijvers van die tijd – waaronder Drs. P. Het beeldmateriaal van die uitzendingen is verloren gegaan, maar de geluidsbanden werden enkele jaren geleden ontdekt door archiefjagers Frank Jochemsen en Jim Immig. Zij presenteren hun vondsten in een podcastserie onder de titel De Rob Touber Sound.
In iedere aflevering staat een zanger of componist centraal, die – voorzover nog in leven – door de presentatoren wordt geïnterviewd naar aanleiding van geluidsopnamen waarmee de gast op dat moment voor het eerst wordt geconfronteerd. Zo zijn er uitzendingen geweest met Jenny Arean, Gerard Cox, Rob van de Meeberg, Willem Nijholt (nog net op tijd) en Ruud Bos (idem). De meest recente afleveringen draaien om Drs. P, wiens opgedoken werk wordt becommentarieerd door Ivo de Wijs (afl. 17) en Michèl de Jong (afl. 18).
De uitzendingen zijn erg de moeite waard. Er zijn fraai gearrangeerde en geproduceerde P-nummers te horen, uitgevoerd door toppers als Adèle Bloemendaal, Gerard Cox, Jenny Arean en Hetty Blok. Af en toe word je verrast door een curiosum, bijvoorbeeld het volstrekt atypische lied ‘Jij bent de wildste’ van José den Burger, geschreven voor het Knokke- Songfestival van 1970. Heel grappig is ook de bewerking van ‘Halleluja, kameraden’ door Alexander Pola, waarin hij de nonsensregels (‘Te mitsemotsemitsemotsemitse carnaval’) vervangt door echte woorden (‘Mijn ome Daan kreeg ruzie op het laatste carnaval’).
Ivo en Michèl geven onderhoudende toelichtingen. Ivo strooit met sappige anekdotes en Michèl, die niet alleen het leven maar ook het werk van de doctorandus goed kent, schudt allerlei wetenswaardigheden uit zijn mouw.
De podcast is onder andere te benaderen via de site podcastluisteren.nl/pod/De-Rob-Touber-Sound.
DRS. P ERETROFEE VOOR PAUL P.!
Kijk, daar is mijn pianist
Vind je hem niet enig
Ja, daarin heb je gelijk
Een tikkeltje te benig
Dit zijn de eerste regels van het nummer ‘Quintasy’, een samensmelting van de woorden ‘quinten’ en ‘fantasy’. Het is een vrijwel vergeten nummer in Drs. P’s discografie en het komt ook niet voor op het verzameld werk Drs. P Compilé Complé. Bij zijn concerten met het Amsterdams Philharmonisch Trio haalde Drs. P ‘Quintasy’ weer tevoorschijn. Daarbij betitelde hij Paul Prenen met graagte als ‘mijn pianist’. En dat was niet te veel gezegd.
Paul Prenen met de Drs. P Eretrofee, hem uitgereikt op 29 mei 2024.
Bijna vijftien jaar lang toerden Paul Prenen en Drs. P door Nederland. In de inleiding op het (inmiddels antiquarische) prachtboek Zing en speel mee met Drs. P haalde Paul herinneringen op aan de vele gesprekken die hij in de auto met Heinz Polzer voerde. Eindeloos gepraat, veelal over muziek en poëzie: ‘Pas na jaren werd het me duidelijk dat hij stomweg niet van poëzie hield – in Nederland was de enige dichter die hij bewonderde Piet Paaltjens. […] Muziek moest ritmisch boeiend zijn en een zingbare melodie hebben. Vandaar dat hij een zwak had voor volksmuziek. Als je zijn songs hoort valt niet voor niets op hoe vaak volksmuziek zijn inspiratiebron was. De vroege jazz en de amusementsmuziek die daaruit voortkwamen vond hij geweldig. Maar de latere jazz liet hem weer koud. En de latere amusementsmuziek vond hij ronduit een kwelling. Een echte hekel had hij echter aan popmuziek. […] Klassieke muziek moest van hem eveneens een zingbare melodie hebben, niet sentimenteel en vooral niet langdradig zijn. Hij hield van Offenbach, Rossini, Chopin, Schubert, Bach, mits langzaam gespeeld, een paar stukjes van Mozart, maar dan heb ik het wel zo’n beetje gehad.’
Lees meer