Amsterdam / Zeppos, 5 april 2022
In Claire’s Ballroom, de bovenzaal van café-restaurant Zeppos, werd onder massale belangstelling voor de tweede maal de Drs. P Trofee uitgereikt: de prijs voor een auteur of kunstenaar met een frivole geest, die zich op zeer oorspronkelijke wijze van de Nederlandse taal bedient. Eerdere winnaar was Midas Dekkers. Dit jaar koos de jury voor omnikunstenaar Wim T. Schippers. Hij ontvangt een replica van de Polzer-kop en een geldbedrag van € 2022-. Uit de lofrede van juryvoorzitter Paul Ilegems:
Om de Drs. P Trofee te winnen hoef je geen ollekebollekes of Zwitserse sonnetten te schrijven. Het volstaat als je op vernieuwende of originele wijze omspringt met de taal. Schippers is geboeid door de wartaal die ontstaat bij controleverlies, dus uit opwinding, onzekerheid, woede, angst of haast, met als resultaat versprekingen, misverstanden, overdrijvingen, tegenstrijdigheden, idiote dialogen en binnenstebuiten gekeerde logica. Hij blijft ook graag stilstaan bij de rare dingen die mensen zeggen, en waarom ze die zeggen. ’t Is morgen weer vroeg dag,’ of ‘Ik zal blij zijn als het vijf uur is.’ ‘Overmorgen is het ook vroeg dag’, bedenkt hij dan, ‘elk dag eigenlijk’, en waarom zou je blij zijn als het vijf uur is? ‘Zeg groenteman, is er leven na de dood? Nou mevrouwtje, ik denk het wel, maar ik geloof niet dat ik het nog zal meemaken.’ Overpeinzingen van filosofische aard zitten ook in de klaagzang van Sjef van Oekel over zijn ouderdom, of in Going to the Dogs: ‘Kunnen honden wel gelukkig zijn? Blijven er niet altijd vragen knagen?’ Voorts zijn er nog de beroemde kreten, slagzinnen en stopwoordjes van Sjef van Oekel, waaronder ‘Ik word niet goed’ of ‘Wordt het toch nog gezellig’. Maar in het zeer uitgebreide oeuvre van Wim T. Schippers is nog veel meer te vinden, het is een nog grotendeels onontgonnen goudmijn.
